Componisten
vanaf 1966
Max Richter (*Hamelen,
Duitsland, 21 januari 1966) groeide in Bedford in Engeland op. Hij studeerde compositie en
pian
o aan de
Universiteit van Edinburgh,
de Royal Academy of Music, en aan het Tempo Reale in Florence bij
Luciano Berio.
Nadat hij zijn studies beëindigd had, vormde Max Richter het hedendaags klassiek ensemble
Piano Circus.
Hij bleef met de groep 10 jaar aan het werk. Daarna werkt hij een paar met de
elektronische muziekgroep Future Sound of London als pianist en componist.
Op het moment leeft en werkt Max Richter als componist, pianist, producer en
geluidskunstenaar in Groot Brittanië, maar ziet zichzelf vooral als een
Europees componist.
Max Richter maakte
· opera’s en andere voorstellingen
- Sum: Forty Tales from the Afterlives, gebaseerd op het gelijknamige boek van David Eagleman.
- Sleep, 2015, acht uur durende muziek voorstelling. "Een slaaplied voor een op hol geslagen wereld en een manifest voor een lange manier van leven". Tijdens de voorstelling kunnen de bezoekers liggen in speciaal daarvoor neergezette bedden. Slapen mag en wordt aanbevolen.
- Woolf Works, 2015, ballet, choreograaf Wayne McGregor, leven en werk van de Britse schrijfster Virginia Woolf staan centraal, gebaseerd op haar drie boeken Mrs. Dalloway, Orlando en The Waves
- Exiles, muziek bij het ballet Singulière Odyssée, 2016 van Sol León en Paul Lightfoot. Het stuk speelt zich af in een treinstation, gebaseerd op de art deco wachtkamer van het Centraal Station van Bazel.
• 9 albums met eigen werk
- Memoryhouse, 2002, geïnspireerd door het conflict in Kosovo
- The Blue Notebooks, 2004
nr. 2 "On the Nature of Daylight", gebruikt aan het begin het slot van de Amerikaanse sciencefictionfilm Arrival in 2016. Daarna noig toegepast in 9 (!) andere film en TVprodukties.
- 24 Postcards in Full Colour, 2008, ringtones voor piano strijkers en elektronica
- Infra ,2010, in eerste instantie geschreven als onderdeel van een ballet
- Recomposed: Vivaldi's Four Seasons, 2012, een hervertaling van Vivaldi’s meesterwerk voor viool en orkest, gecombineerd met elektronische avant-gardemuziek. Werd een groot succes. 13 nummers
+ 2. Spring 1 wordt tot op de dag van vandaag (2022) veel gebruikt voor soundtracks van televisieseries, zoals ‘The Crown’ en ‘Bridgerton’.
- From Sleep, 2015, één uur muziek uit de acht uur durende voorstelling Sleep. Een soort hypnotiserende antimuziek voor piano, strijkers, elektronica en vocalen.
- Three Worlds: Music From Woolf Works, 2017, muziek uit de balletvoorstelling Woolf Works, gebaseerd op haar drie boeken Mrs. Dalloway, Orlando en The Waves
- Voices, 2020, 10-delig werk, waarin de door een actrice voorgedragen Universele verklaring van de rechten van de mens centraal staat. De verklaring wordt in zoveel mogelijk talen ingesproken. Tamelijk ongewone bezetting met onder meer 12 contrabassen en 24 cello's, sopraanzangeres en soloviool
nr. 10 "Mercy", in 2014 gecomponeerd voor Hillary Hahn, voor viool en piano
- Voices 2, 2021, bezonken variaties op de Voices-composities uit 2020
- The New Four Seasons, 2022, een soort "verbeterde" rivisie van Recomposed uit 2012
· 18 pianowerken
- Andras
- The Blue Notebooks, 2004, ijl miniatuurtje, protestalbum tegen de oorlog in Irak in 2003, meditatie over geweld.
- Circles from the rue Simon-Crubellier, aards
- Departure, vriendelijk kabbelend heimwee
- Leo’s Journal, 2014
- The Twins (Prague), 2014
- Vladimir’s Blues, 2014
· 100 film- en TVscores
- Waltz with Bashir, 2007
- Testament of Youth, 2014, regie James Kent, 21 tracks.
- The Leftovers, Amerikaanse TV-serie 2014-2017, De Departure Suite hiervan afgeleid is een beroemd muziekwerkje geworden
- Ad Astra, 2019
Peter van Onna (*Hengelo (Gelderland), 22 januari 1966) studeerde compositie bij Theo Loevendie en Louis Andriessen en orkestratie bij Klaas de Vries aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Daarna studeerde hij orkestdirectie.
Peter van Onna componeerde
• 12 orkestwerken
• 24 kamermuziekwerken
- To play together, 1998 voor saxofoon en percussie
• 8 koorwerken
• 4 werken voor piano solo
• 1 werk voor harp solo
• 1 werk voor saxofoon solo
• 2 werken voor viool solo
• 1 werk voor piccolo solo
• 2 werken voor gitaar solo
Piet-Jan van Rossum (*Delft, 25 januari 1966) studeerde van 1985 tot 1990 orgel bij Rienk Joskoot en compositie bij Louis Andriessen, Jan Boerman en Dick Raaymakers. Van 1990 tot 1994 studeerde hij nog compositie bij Klaas de Vries en Peter-Jan Wagemans. In 2008 werd Piet-Jan van Rossum bestuurslid van de belangenvereniging voor componisten: componisten96, vanaf 2012 is hij voorzitter.
Piet-Jan van Rossum werkt veel samen met beeldend kunstenaar Petra van der Schoot.
Piet-Jan van Rossum componeerde
• 91 uiteenlopende werken, waarvan de titels steeds met een a beginnen
- all fridays at 8 AM, 2013, voor draaiorgel en piano
Oliver Martin Schneller (*Keulen, Duitsland, 26 maart 1966) groeide op in Ierland, Soedan, België en de Filippijnen. Nadat hij in 1990 was afgestudeerd aan de Universiteit van Bonn in musicologie, politieke wetenschappen en geschiedenis ging Oliver Schneller aan het werk bij het Goethe Instituut in Kathmandu in Nepal.
In 1994 verhuisde hij naar de Verenigde Staten van Amerika en studeerde daar compositie aan het New England Conservatorium in Boston. In 2000 en 2001 volgde hij een jaarcursus aan het IRCAM/Centrum Pompidou. Van 2002 – 2004 was hij daar componist en onderzoeker.
Oliver Schneller componeerde
• 4 audio-visuele installaties
• 8 orkestwerken
• 16 ensemblewerken, ook met elektronica
• 26 kamermuziekwerken, ook met elektronica
• 1 werk voor zangstem, koor en orkest
• 1 werk voor vocaal ensemble en elektronica
• 1 werk voor 3 mannenstemmen
• 3 werken voor zangstem en piano of andere instrumenten
• 8 pianowerken, ook met elektronica
• 3 werken voor een ander instrument solo, ook met elektronica
- Turbulent Space, 2005, voor blokfluit en live electronica
• 3 elektronische werken
• 1 elektronisch werk met video
Thomas Doss (*Linz, Oostenrijk, 6 juni 1966) kregen vanaf zijn 7de jaar les op tenorhoorn en trombone van zijn ouders, beiden beroepsmusici. Op zijn 11de jaar schreef hij zijn eerste composities.
Thomas Doss studeerde aan het Bruckner conservatorium in Linz muziekpedagogiek, trombone,
compositie en
directie en daarna nog aan de muziekuniversiteit Wenen,
het Mozarteum in Salzburg en het conservatorium in Maastricht.
In 1988 werd Thomas Doss dirigent van het Weens Kamerorkest, in 1991 dirigent van het Staatsorkest in Quedlinburg.
Thomas Doss doceert directie aan het het Conservatorium Wenen en blaasorkestdirectie en arrangeren aan het Oberösterreichischen Landesmusikschulwerk en aan de muziekschool in Linz.
Thomas Doss componeerde
• 3 theatermuziekwerken
• 12 orkestwerken
• 87 werken voor harmonie en fanfare
- St. Florian Choral
• 2 koorwerken
• 5 werken voor koor en orkest of ensemble
• 27 kamermuziekwerken
• 3 pianowerken
• 13 (series) werken voor een ander instrument solo
Fons Merkies (*Zaandam, 7 juni 1966) speelde in zijn jeugd gitaar en piano. Hij ging naar de Kleinkunstacademie. Hij is getrouwd met actrice Camilla Siegertsz. Ze hebben vier kinderen.
Fons Merkies componeerde
• 11 musicals
- Brandende liefde, 2009.
• Aanvullende theatermuziek
- Nieuwe Ouverture voor Dido en Aeneas van Henry Purcell bij de Holland Opera.
• 10 filmscores
- All Stars, 1997
- De Poolse Bruid, 1998
- De Tweeling, 2002
- Boy Ecury, 2003, bekroond met een Gouden Kalf.
- Pluk van de Petteflet, 2004, regie Ben Sombogaart
- Johan, 2005, regie Nicole van Kilsdonk
- Spion van Oranje, 2009
- De Storm, 2009
• 8 TVscores
- Van Speijk, 2006
- Vuurzee, 2005 - 2009
- Flikken Maastricht, 2007-heden (2015)
- Overspel, 2011
- Bloedverwanten, 2010 - 2015
Hilarion Alfeyev (geboren als Grigoriy Valerievich Alfeyev, Moskou, Rusland, 24 juli 1966) speelde vanaf zijn derde piano, vanaf zijn zesde viool en componeerde vanaf zijn twaalfde religieuze muziek. Hilarion Alfeyev studeerde van 1972 tot 1982 viool, piano en compositie aan de Gnessins School in Moskou en van 1983 tot 1986 aan het Moskous Staatsconservatorium. Van 1984 tot 1986 diende hij ook in het Sovjetleger.
In januari 1987, na zijn afronding van zijn militaire diensttijd, werd hij monnik in het klooster van de Heilige Geest in Vilnius in Litouwen. 19 juni werd hij er gewijd tot deken en 21 juni tot priester. Tot 1991 werkte hij als parochiepriester in Litouwen. Ondertussen studeerde hij ook nog. In 1989 slaagde hij aan het Moskous Theologisch Seminarie en in 1991 aan de Moskouse Theologische Academie, Van 1991 tot 1993 doceerde hij homiletiek, dogmatische theologie, Nieuw Testamentische studies en Byzantijns Grieks aan de Moskouse Theologische Academie, Sint Tikhon’s Theologisch Instituut en de Theologische Orthodoxe Universiteit Sint Johannes. Van 1993 tot 1995 studeerde hij aan de Universiteit van Oxford in Groot Brittanië bij Bisschop Kallistos Ware. In 1995 promoveerde hij tot doctor in de filosofie op het proefschrift “Sint Simeon in de Nieuwe Theologie en in de de Orthodoxe traditie.
Van 1995 tot 2001 was Hilarion Alfeyev Secretaris Interchristelijke Zaken aan het Departement voor Externe Kerkrelaties van het Patriarchaat Moskou. Ondertussen doceerde hij aan allerlei seminaries en universiteiten.
Op 27 december 2001 werd hij benoemd tot bisschop. Na verschillende hoge beleidsfuncties in Canada, Brussel en Wenen werd hij in 2009 benoemd tot aartsbisschop en op 1 februari 2010 tot Metropoliet. Op het moment (2017) is Hilarion Alfeyev Metropoliet van Volokolamsk, voorzitter van het Departement van Externe Kerkrelaties en permanent lid van de Heilige Synode van het Patriarchaat van Moskou.
Hilarion Alfeyev publiceerde 600 boeken en artikelen vol buitengewoon orthodoxe en conservatieve overtuigingen.
Hilarion Alfeyev componeerde
• orkestwerken
- Memento, 2008
- Concerto grosso, 2012
- Fuga voor orkest over B-A-C-H, 2012
• werken voor koor, (solisten) en orkest
- Mattheüs Passion voor solisten, koor en orkest, 2006
- Weihnachtsoratorium voor solisten, koor, knapenkoor en symfonieorkest, 2007
- Stabat Mater, 2011 voor sopraan, koor en orkest
- De Profundis voor koor en orkest, 2008, vijf psalmzettingen: psalm 130, 121, 137, 135 en 150
• koorwerken voor koor a capella
- Liturgie voor koor, 2006
- De Nachtwake voor solisten en koor, 2006
• liederen
- Canciones de la muerte op teksten van Federico Garcia Lorca voor voor sopraan, gitaar en orkest, 1984
Clemens Gadenstätter (*Zell am See, Oostenrijk, 26 juli 1966) studeerde aan de Universität für Musik und darstellende Kunst in Wenen compositie bij Erich Urbanner en fluit bij Wolfgang Schulz. Daarna studeerde hij compositie aan de hogeschool voor Musik und Darstellende Kunst in Stuttgart bij Helmut Lachenmann. Sinds 1995 ist Clemens Gadenstätter docent aan de muziekuniversiteiten in Wenen en Graz. In Graz is hij sinds 2003 hoofddocent muziektheorie en muziekanalyse.
Clemens Gadenstätter componeerde
• 5 orkestwerken
• 9 werken voor ensemble
• 17 kamermuziekwerken
• 2 madrigalen voor zangers
- "WEH", 2007, madrigaal voor 6 stemmen
• 2 werken voor zangstem(men en instrumenten
• 4 (series) werken voor een instrument solo
• 1 hoorstuk voor 36 luidsprekers
Michiel Borstlap (Den Haag, 5 augustus 1966) begon op zijn vijfde jaar piano te spelen. Hij studeerde piano aan het conservatorium in Hilversum bij Henk Elkerbout en Rob Madna. In 1992 rondde Michiel Borstlap zijn studie cum laude af en won hij de eerste prijs als beste solist bij de Europe Jazz Contest in Brussel. Hij richtte zijn eigen Sextett op werkte later ook met een trio.
Michiel Borstlap richtte in 2005 zijn eigen platenlabel op: Gramercy Park Music.
Michiel Borstlap componeerde/stelde samen
• 1 opera
- Avicenna , 2003, de eerste Arabische opera ooit, in opdracht van de emir van Qatar.
• filmscores
- Tiramisu, 2007, regie Paula van der Oest, Gouden Kalf voor de muziek
• jazznummers
- „Memory of Enchantment“, 1ste prijs Thelonious Monk compositieconcours 1996, ook gespeeld en opgenomen door Herbie hancock en Wayne Shorter
• 14 pianowerken
• 22 albums
- Reflective, 2013 Michiel Borstlap met de Metropole Orkest Strijkers; op twee na allemaal eigen composities
- Frames, 2014, solo-album met 15 pianonummers. Romatisch en impressionistisch.
- Velvet, 2017, 5 nummers geïmproviseerd op de upright-piano uit zijn jeugd, waarop hij piano heeft leren spelen.
Liza Lim (*Perth, West Australia, 30 augustus 1966) werd door haar docenten aan het Presbyterian Ladies' College, Melbourne, aangemoedigd om haar studie piano en viool in te wisselen voor compositie. Ze studeerde compositie in Melbourne bij Richard David Hames en Riccardo Formosa en in Amsterdam bij Ton de Leeuw.
Liza Lim is getrouwd met Daryl Buckley, artistiek directeur van het ELISION Ensemble, waar ze dan ook veel voor gecomponeerd heeft. Sinds maart 2008 doceert ze compositie aan de Universiteit van Huddersfield.
Liza Lim componeerde onder meer
• 7 werken voor orkest
• 22 kamermuziekwerken
• 4 werken voor stem en instrumenten
• 1 werk voor koor en orkest
• 1 vocaal werk
• 7 werk voor instrument solo
- Weaver–of–Fictions voor Ganassi altblokfluit, 2007
- The Long Forgetting voor Ganassi tenorblokfluit, 2007
• 4 installaties
• 1 werk voor percussie
• 1 werk voor piano solo
• 3 opera’s
Carl Wittrock (Goor, 18 september 1966) begon op blokfluit maar ging op de muziekschool te Goor al snel over op viool en klarinet. Hij studeerde schoolmuziek en orkestdirectie aan het ArtEZ Conservatorium te Enschede. Zijn directiestudies voltooide hij in verschillende nationale- en internationale dirigentencursussen.
Vanaf 1984 is hij dirigent van verschillende orkesten en docent muziek aan de gemeenschapsschool Twickel te Hengelo. Carl Wittrock is getrouwd en heeft twee kinderen.
Carl Wittrock componeerde
• 28 werken voor harmonie- en fanfareorkest
- Lord Tullamore, zijn beste en meest gespeelde compositie
• 2 werken voor zangstem en harmonieorkest
• 1 kerstmusical
• 2 muzikale verhalen voor AMV met blokfluit
• 4 orkestwerken
Francesco Di Fiore (*Palermo, Italië, 27
september 1966)
begon in Palermo met zijn muziekstudies, in 1989 slaagde hij daar voor
zin piano
examen. Vanaf 1987 studeerde hij compositie bij Eliodoro Sollima. Vanaf 1990
studeerde hij klavecimbel aan het conservatorium in Palermo. In 1992 studeerde
hij nog in Oostenrijk bij Harald Ossberger en van 1993 tot 1995 kon hij met een
beurs om in Tsjechië aan de Nationale Muziekacademie bij Peter Toperczer te
studeren en in Italië bij Eliodoro Sollima en Bruno Canino. In 1986 was hij al
begonnen met zijn concerttournees op piano in honderden concerten over de hele
wereld.
Vanaf 1990 organiseerde hij ook een groot aantal muziekevenementen en
concertseries.
Francesco Di Fiore werkt regelmatig samen met videoartiest Valeria Di Matteo, samen creëren ze veel manifestaties met muziek en beeldende kunst
Francesco Di Fiore componeerde
• 30 theatermuziekwerken
• 2 projecten met elektronica
• 5 (series) orkestwerken
- Tre Paesaggi (drie landschappen), concert voor gitaar, piano en strijkorkest, 2013
- Quatro Canti (vier liederen)i, concert voor gitaar en orkest, 2015, lofzang op zijn geboortestad Palermo
- Concerto Ostinato voor piano (of klavecimbel) en orkest, 2016
• 11 (series) kamermuziekwerken
• 2 werken voor ensemble of zangstemmen met elektronica
• 1 werk voor 6 piano’s
• 10 (series) pianowerken vier- of meerhandig
• 20 (series) pianowerken tweehandig
- Family Album, 2021, 14 muzikale portretten, gebaseerd op familiefoto's
• 4 werken voor piano en elektronica
- At Precisely Six O’Clock (Ore Diciotto In Punto), regie Giuseppe Gigliorosso, 2014
• 3 werken voor een ander instrument solo
• 4 filmscores
• 24 arrangementen
Volker Bertelmann (bekend als Hauschka,
*Kreuztal, Duitsland, 11 oktober 1966) was de op één na jongste v
an zes
kinderen in hetn gezin. Hij groeide op in Ferndorf in Siegerland auf. Op zijn
achtste ontdekte hij met Kerst in de kerk dat hij piano wilde gaan spelen, Hij
volgde tien jaar een klassieke piano–opleiding. Op Zijn 14de richtte
Volker Bertelmann zijn eerste Rockband op. Al gauw kwamen er allerlei verzoeken
om op te treden als zanger in diverse bands en muziek te schrijven voor
TV–programma’s.
Na zijn Middelbare School trok Volker Bertelmann naar Keulen, waar hij eerst medicijnen en daarna bedrijfseconomie studeerde, maar beide studies afbrak om zich met muziek bezig te houden. Met zijn neef Oliver Lodge-Philips richtte hij in 1992 die Hip-Hop-Band God’s Favorite Dog op. Nadat de band weer was opgeheven trok Volker Bertelmann naar Düsseldorf, waar hij on der de naarm „Hauschka“ pianomuziek ging componeren. Hij werkte ook mee met verschillende bands en produceerde elektronische muziek.
Het eerste album van Hauschka kwam uit in 2004. Er zouden er nog vele volgen. Volker Bertelmann buitte de mogelijkheden van het werken met geprepareerde piano intensief uit.
Hij ging ook breder kamermuziek componeren en produceerde filmmuziek. In 2023 kreeg hij een Oskar voor beste filmmuziek voor de filmmuziek bij de oorlogsfilm “Im Westen nichts Neues“ van Edward Bergers,
Volker Bertelmann woont met zijn vrouw en drie kinderen in Düsseldorf.
Volker Bertelmann maakte
• 16 studioalbums
• 6 singles en EP’s
Volker Bertelmann componeerde
• 30 filmscores
- Im Westen nichts Neues, 2022, regie Edward Bergers, oscar voor de filmmuziek, 2023
• 11 scores voor TV series
• 7 scores voor documentaires
Egon Kracht (*Velsen, 29 oktober 1966) groeide op in IJmuiden en Beverwijk. Hij volgde contrabaslessen bij Hans van Meegen, Wilbur Little en Ernst Glerum en studeerde van 1986 tot 1991 aan het Sweelinck Conservatorium in Amsterdam bij Arnold Dooyeweerd en Joop van Liere. Arrangeerlessen volgde hij bij Misha Mengelberg en Steve Galloway.
In 1994 richtte hij Egon Kracht & the Troupe op. Hiermee voerde hij een groot aantal projecten uit.
Sinds 1997 is Egon Kracht de muzikale partner van Maarten van Roozendaal. Samen brachten zij zes theaterprogramma’s. Voor het programma Het Wilde Westen kreeg Van Roozendaal in 2008 de Poelifinario.
Egon Kracht is sinds 2001 zakelijk en artistiek leider van het Juttersfestival, een muziekfestival in Wijk aan Zee.
Egon Kracht componeerde
- Broadway will burn! voor The Troupe, 2002
- Matthaeus Passion, bewerking van die van Johann Sebastian Bach, 2002.
- De Judas Passion, 2010, gebaseerd op het in 2005 herontdekte Evangelie van Judas Iskariot, libretto Jeroen van Merwijk.
- WAAARDE, opera, 2011, libretto van Dick Hauser en Egon Kracht, gebaseerd op de roman 'Gloed' van Sándor Márai.
- Stabat Mater, 2011
Sören Sieg (*Elmshorn, Duitsland, 1 november 1966) is de zoon van docent, schrijver en satiricus Wolfgang Sieg en blokfluitdocente Elisabeth Sieg. Hij had twee oudere zussen: Katrin (Theaterwetenschapsdocent en – onderzoeker aan de Georgetown University in Washington, Verenigde Staten) en Sönke (muzikant in Berlijn). Sören Sieg leerde al jong blokfluit, viool (zeven jaar les van zijn opa, dirigent en viooldocent), gitaar, saxofoon, trompet en slagwerk spelen en begon ook al jong met het schrijven van verhalen. Vanaf zijn middelbare schooltijd en daarna trad hij veel op als saxofonist, vooral met pianist Ronald Poelman en componeerde vaak zijn eigen werken. Op zijn 18de in 1984 hoorde hij Afrikaanse muziek van Abdullah Ibrahim (Dollar Brand) en dat was liefde op het eerste gehoor.
In 1986 richtte hij met enkele gelijkgezinden de band “die Desertöre” op, gezamenlijk weigerden ze de dienstplicht, ook de vervangende. Van 1986 tot 1991 studeerde Sören Sieg politieke wetenschappen, sociologie, geschiedenis en filosofie aan de universiteiten van Hamburg en Bielefeld. Hij voorzag in zijn onderhoud als pianistbegeleider. Daarna besloot Sören Sieg toch maar muziek te gaan studeren en van 1991 tot 1996 studeerde hij piano, compositie en slagwerk aan de Hochschule für Musik und Theater in Hamburg. Daar vormde hij in 1994 met zijn studiegenoten Melzer, Tobias Hanf en Stefanie Hoffmann de A- cappella-comedy groep LaLeLu, die in binnen- en buitenland veel succes had. Sören Sieg schreef er 11 programma’s met 200 stukken voor. In 2012 stopte de groep
Behalve componeren schreef Sören Sieg 11 boeken, honderden columns en cabaretteksten
Sören Sieg componeerde
• 5 songbooks met Lalelu-programma’s en werken voor gemengd koor of kwartet
• 22 (series) werken voor 2 tot 12 blokfluiten.
Zie voor deze werken bij de blokfluitgeschiedenis van deze site 6. Componisten van blokfluitwerken
- 16 Variationen über eine irische Jig, voor blokfluitkwintet ATTBG, 2013
- Celebration, voor 12 blokfluiten PSSAATTBBGGK, 2003, bewerking voor blokfluitsextet SAATTB, 2013
- Inxaxheba, Afrikaanse Suite 16, voor blokfluitkwartet, 2015
- Siku njema (de grote dag), voor blokfluit solo en blokfluitorkest, 2015
- Njagala Nnyimba, Afrikaanse Suite nr. 17, voor blokfluitkwintet, 2016
- Jabal Ram, Arabische Suite nr. 1 voor blokfluitorkest, 2017, geschreven voor het Berliner Blockflöten Orchester
- Imibala yenjabulo, Suite nr. 18 voor blokfluit en piano, 2017
- Mathongo Amnandi, Afrikaanse suite nr. 24, voor blokfluitkwintet, 2018
- Tell them I had a wonderful life, Afrikaanse suite nr. 27, voor blokfluit en orgel, 2019
• 1 werk voor altviool en piano
• 1 gitaarwerk
• 3 (series) pianowerken
Arnold Marinissen
(*Middelburg, 4 november 1966) begon in zijn tienerjaren met dwarsfluitles bij
Ferenc Hutyra aan de Zeeuwse Muziekschool en daarna met slagwerkles bij
Jan Anthonisse. Als drummer maakte hij jarenlang deel uit van de schoolband
Booster
met zijn broer Rob Marinissen (zang/gitaar), Marcel van den Driest (toetsen) en
Marco van der Land (basgitaar). In 1985 ging Arnold Marinissen klassiek slagwerk
studeren aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag bij Wim Vos en
Luuk Nagtegaal. In 1991 behaalde Arnold Marinissen met onderscheiding zijn diploma
Uitvoerend Musicus aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Hij werd lid
van het Ives Ensemble en artistiek leider van de Slagwerkgroep Den Haag (tot 1995).
In 2007 was Arnold Marinissen docent op de University van Otago in Nieuw-Zeeland, en gaf hij workshops op de New Zealand School of Music in Wellington en op de University of Auckland.
Tot het voorjaar van 2012 was Arnold Marinissen werkzaam bij het Muziekgebouw aan ’t IJ in Amsterdam, waar hij het seizoen 2012-13 programmeerde.
Arnold Marinissen is hoofdvakdocent aan het Conservatorium van Amsterdam en aan het Fontys conservatorium in Tilburg. Hij werkt met het ensemble Lunapark.
Arnold Marinissen componeerde
• vocale werken
- Von Pferden, Gräsern, Sonnen, Menschen, voor vocaal kwintet, 2012
- Tanz mit der Welt, voor zangstem en langspeelplaat, 2012
- „Ariana Nozeman, 18 snapshots” voor twee zangers, recorder/duduk en dans, 2013
• "kamer"muziekwerken
- Synaps, voor strijktrio, 2012
- Tasten voor gebouw, saxofoonkwartet, piano en slagwerk, 2014
• percussiewerken
- fingerprints voor één tot zes slagwerkers, 2013
Peter Adriaansz (*Seattle, Verenigde Staten, 1966) studeerde orgel aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag, waar hij orgelles had van Leo van Doeselaar, Bert Matter en Wim van Beek. Hij studeerde er compositie bij Louis Andriessen, Brian Ferneyhough en Jan van Vlijmen en aan het Rotterdams Conservatorium bij Peter-Jan Wagemans en Klaas de Vries.
Naast componist is Adriaansz artistiek leider van Slagwerkgroep Den Haag.
Peter Adriaansz componeerde
• 3 orkestwerken (met sinewaves= geluidsgolven )
- Comfort, werk nr. 13, voor groot orkest, 2001
- Rising & Falling, werk nr. 54, 2013, voor orkest en geluidsgolven
• 12 ensemblewerken (met sinewaves)
• 8 kamermuziekwerken (met sinewaves)
• 1 orgelwerk
• 2 pianowerken
• 1 pianowerk met geluidstechnicus
• 4 werken voor zangstem(men) en piano (en percussie)
• 5 werken voor zangstem(men) en orkest of ensemble
- Chant Ascendant, werk nr. 6, voor 2 sopranen en ensemble, 1995
• 1 werk voor percussie
• 1 werk voor vocaalensemble
- La Voce di Zarlino, werk nr. 30, voor vijf stemmen en keyboard ad libitum, driedelig werk op teksten van Gioseffo Zarlino, 2006
• 1 werk voor vocaal ensemble met instrumentale begeleiding
• 2 koorwerken met orkest of ensemble
• 16 structures, partituren voor uiteenlopende bezettingen met of zonder elektronisch delay.
Jean-Pascal Beintus (*Toulouse, Frankrijk, 1966) studeerde contrabas aan de conservatoria van Nice, Lyon en Paris in de jaren 1980. In 1983 werd Jean-Pascal Beintus contrabassist in het Lyon Opera Orkest onder leiding van Sir John Eliot Gardiner.
Jean-Pascal Beintus componeerde
• orkestwerken
- concertsuite Le petit prince voor viool, harp en kamerorkest, 2006
• kamermuziekwerken
• filmscores
Ferrer Ferrán, artiestennaam van Fernando Ferrer Martínez, (*Valencia, Spanje, 1966) behaalde zijn diploma's voor piano, kamermuziek en slagwerk op zijn 15de. Hij studeerde aan de Royal College of Music in Londen directie en compositie en aan de Universidad de Verano muziekpedagogiek en koordirectie. Momenteel (2016) doceert hij aan het Conservatorio Profesional de Música "José Iturbi" in Valencia compositie en orkestbegeleiding. Hij is directeur van de afdeling compositie aan het Conservatorio Superior de Música de Castelló en werkt daarnaast als pianist en dirigent van verscheidene harmonieorkesten.
Ferrer Ferrán componeerde
• 14 orkestwerken
• 54 (series) werken voor harmonieorkest
- Euterpe –“La Musa de la Musica, concertino voor fluit en harmonieorkest, 2003, in 2006 bewerkt voor fluit en piano
• 1 koorwerken
• 44 (series) kamermuziekwerken
• 4 (series) liederen voor zangstem(men) en piano
• 7 werken voor een instrument solo
Dorothée Hahne (*Bonn, Duisland, 1966) studeerde trompet aan de Staatlichen Hochschulen für Musik in Keulen en Düsseldorf.
In 2000 richtte ze het ensemble newsic op.
Dorothée Hahne componeerde 112 uiteelopende werken
• werken voor blaasinstrumenten en electronica
- commentari II voor subbasblokfluitblokfluit & elektronica, 1999,
- commentari III voor sopraanblokfluit (& Renaissanceblokfluit) & Tape, 2000, geschreven voor Dorothee Oberlinger; indrukwekkend
• filmscores
• hoorspelscores
Dirk P. Haubrich
(*Saarbrücken, Duitsland 1966), studeerde compositie en improvisatie bij
Philip Wachsmann in
Londen. Daarna verhuisde hij naar Den Haag in Nederland en studeerde aan het Koninklijk
Conservatorium sonologie en compositie van
elektronische muziek.
Dirk Haubrich werkte nauw samen met de choreografen Krisztina de Châtel,
Bruno Listopad en Jirí Kylián.
Dirk Haubrich componeerde
• 3 installaties
• 70 dansmuziekwerken
• 1 fimscore
Hubert Hoche (*Duitsland, 1966) kreeg vanaf zijn zesde jaar accordeonles en begon op zijn twaalfde met gitaar. Van 1980 tot 1987 was Hubert Hoche gitarist in een rockband. Hij volgde na zijn schooljaren een opleiding voor meubelmaker, die hij in 1987 afsloot. Aansluitend ging hij naar de Vakschool voor muziek in Bad Königshofen en studeerde daar compositie bij Stephan Adam en directie bij Ernst Oestreicher. Vanaf 1991 studeerde Hubert Hoche aan de Hogeschool voor Muziek „Franz Liszt“ in Weimar directie bij Gert Frischmuth en Lothar Seifarth en compositie bij Reinhard Wolschina en Wolfgang von Schweinitz.
Vanaf 1989 werkt Hubert Hoche als dirigent van koren en symfonische Harmonieorkesten.
Hij woont met zijn gezin in Helmstadt.
Hubert Hoche componeerde
• 2 multimediaprojecten
• 3 toneelmuziekwerken
• 9 orkestwerken
• 12 werken voor harmonieorkest
• 2 werken voor groot ensemble
• 38 kamermuziekwerken
- Crossroad voor fluitist (Basfluit tot Piccolo) en harp
- Hope and Delight, voor fluit en koto, 2014
• 14 koorwerken voor koor a cappella
• 2 werken voor koor met instrumenten
• 6 werken voor (zang)stem en instrument(en)
- CitySounds C.V. voor mannenstem, blokfluit, geluidsband en smartphonespeler, 2018, vervreemdend
• 20 (series) werken voor een instrument solo
- Ming II, voor fluit solo, 2015
Sebastian Huydts (*1966) studeerde piano in Amsterdam bij Edith Lateiner Grosz aan het Sweelinck Conservatorium in Amsterdam, en in aanvulling daaraan bij Rian de Waal. Vanaf 1993 studeerde hij aan de Muziekafdeling van de universiteit van Chicago computermuziek en compositie bij Howard Sandroff, directie bij Barbara Schubert, en arrangeren en dirigeren bij Cliff Colnot.
Sebastian Huydts doceerde aan verschillende instellingen in de Verenigde Staten. Momenteel (2016) doceert hij aan het Conservatorium in Chicago piano en compositie.
Sebastian Huydts componeerde
• 2 orkestwerken
• 22 kamermuziekwerken
- Trio, opus 6, 1991, voor besklarinet,voloncello en piano. Prachtig.
• 4 werken voor zangstem en instrumenten
• 7 (series) pianowerken
Marc Mellits (Baltimore, Maryland, Verenigde Staten, 1966) begon al voor piano te componeren vóór hij op zijn zesde met pianoles begon. Hij studeerde van 1984 tot 1988 aan de Eastman School of Music, van 1989 tot 1991 aan de Yale School of Music, van 1991 tot 1996 aan de Cornell Universiteit en tanslotte in de zomer van 1997 aan Tanglewood in West Massachusetts. Zijn compositiedocenten waren Joseph Schwantner, Samuel Adler, Martin Bresnick, Bernard Rands, Christopher Rouse, Roberto Sierra, Jacob Druckman, Poul Ruders en Steven Stucky. Marc Mellits is medeoporcihter van het Common Sense Composers' Collective dat zich bezig houdt met nieuwe en alternative manieren om als componist met ensembles samen te werken. Hij is artistiek leider en toetsenist in zijn ensemble het Mellits Consort. Vanaf 2011 woont Marc Mellits met vrouw en twee dochters in Chicago, Illinois. Hij doceert compositie aan de Universiteit Illinois-Chicago.
Marc Mellits componeert in een postminimaliste stijl.
Marc Mellits componeerde
• 17 orkestwerken
• 5 werken voor blaasensembles
• 120 (series) kamermuziekwerken
- Tapas, 2007, gereviseerd 2019, 8-delig werk voor sopraansaxofoon, klarinet en fagot, ook in een kwartetversie, vrolijk feestmaal
- Black, 2008, duet, in 15 versies voor verschillende instrumenten gearrangeerd
• 2 koorwerken
• 4 werken voor (zang)stem en instrument(en)
• 28 (series) werken voor een instrument solo
• filmscores
Kurt Rohde (*New York, Verenigde Staten, 1966)
studeerde aan het Peabody Institute, het coservatorium van de Johns
Hopkins
Universiteit in Baltimore, aan het Curtis Institute of Music in Philadelphia
en aan de Stony Brook Universiteit in New York. Hij studeerde daar altviool bij
Karen Tuttle, John Graham, en Caroline Levine en compositie bij Donald Erb, Joan
Tower, Oliver Knussen,
Ned Rorem en Andrew Imbrie. Daarna volgde hij nog
allerlei cursussen en workshops. Kurt Rohde is docent compositie en muziektheorie
aan de Universiteit van Californië in Davis. Hij is violist en Artistiek
Adviseur bij het Left Coast Chamber Ensemble. Hij is ook toezichthouder hij het
Center for New Music. In 2028 wil Kurt Rohde terugtreden als uitvoerend musicus
en zijn altviool cadeau doen aan een begaafde jongere. Kurt Rohde woont in San
Fransisco met zijn echtgenoot Tim Allen en hun hond Hendrix.
Kurt Rohde componeerde
• 5 opera’s
• 1 theatermuziekwerk
• 5 installaties met video
• 1 oratorium
• 7 orkestwerken
• 1 werk voor koor a capella
• 35 kamermuziekwerken
- one wing, voor viool en piano, 2019
• 6 werken voor zangstem(men) en piano of ensemble
• 8 werken voor (versterkte) zangstem solo
• 9 pianowerken
• 5 werken voor een ander instrument solo
• 4 elektronische werken
Glen Shannon (*Buffalo, New York, Verenigde Staten, 1966) was de derde van vijf kinderen. Zijn zus Tammy is een uitstekende gitariste en zijn broer Sean professioneel slagwerker. Glenn Shannon leerde als kind alle orgelwerken van Bach uit zijn hoofd en begon op zijn twaalfde jaar in Bachs’ contrapuntstijl te componeren. Hij volgde muziektheorie aan de Cornell Universiteit. Glen Shannon heeft zich gespecialiseerd in het componeren van fuga's. Zijn muziek wordt door zijn eigen uitgeverij: Glenn Shannon Music gepubliceerd.
Glen Shannon componeerde:
• 5 werken voor blokfluitorkest
• 4 werken voor blokfluiten en andere instrumenten
• 1 blokfluitseptet
• 3 blokfluitsextetten
• 4 blokfluitkwintetten
• 14 blokfluitkwartetten
- Frietjes, 2013
- Fippalicious, 2018
• 2 blokfluittrio,s
• 24 blokfluitduetten in 8 delen voor alle mogelijke duocombinaties blokfluiten, 2014
- Shannon Duos Vol 2, drie duetten voor twee sopranen of tenoren
2. Bicinium
- Shannon Duos Vol 2, drie duetten voor sopraan- en altblokfluit
- Shannon Duos Vol. 8, drie duetten voor tenor- en basblokfluit
2. La Tristesse
• 2 (series) blokfluitsolo's
• 1 serie werken voor gitaar of luit.
Zie voor een overzicht van zijn blokfluitwerken bij de blokfluitgeschiedenis van deze site 6. Componisten van blokfluitwerken
Hans Tijssen (*Hattem??, 1966) begon met pianospelen op 18-jarige leeftijd en studeerde vanaf 1990 aan het conservatorium te Zwolle bij Rudi de Heus, Nelleke Geesink en Ben Smits. Eind 1996 werd door hem het Huygens Vocaal Ensemble opgericht.
Van 1997 – 1999 was Hans Tijsen in Brisbane (Australië) werkzaam was als docent, dirigent en klavecinist. Terug in Nederland blies hij het Huygens Vocaal Ensemble nieuw leven in en richtte hij enkele nieuwe ensembles op.
Naast het dirigeren is Hans Tijssen werkzaam als docent, pianist en componist. Hij wisselt zijn werkzaamheden af tussen North Hollywood in de Verenigde Staten en Zwolle in Nederland. Op het moment (2015) woont hij in Hattem.
Hans Tijssen componeerde
· 1 Missa Brevis, een weerbarstig en veeleisend werk
· 9 motetten
- O Adonai, een kort maar boeiend werk in hedendaags idioom
- O magnum Mysterium, voor advent
- Videntes Stellam, voor advent
· 1 antifoon
· 3 madrigalen
· 3 filmtracks
Martin Fondse
(*Bergen op Zoom, 20 februari 1967) ging naar de muziekschool op het Zeeuwse
eiland Tholen,
waar hij opgroeide. Hij studeerde piano en lichte muziek aan het Arnhems Conservatorium en
aan composite aan de Musikhochschule Koeln. In 1990 formeerde hij de band "de Achtbaan", een octet, in 1992
omgedoopt in het Martin Fondse Oktemble, waarmee hij drie cd’s heeft uitgebracht. Het werk van pianist en
componist Martin Fondse wordt gekenmerkt door zijn humoristische, verhalende
en persoonlijke stijl van componeren. Hij behoort tot de veel gevraagde
componisten in de Nederlandse jazz-scene. Zo schreef hij werk voor o.a.
Eric
Vloeimans, Ernst Reijseger, Paul van Kemenade en het Metropole Orkest. Zijn
composities zijn meermalen bekroond met toonaangevende internationale
prijzen. In 1996 ontving hij de 1e prijs van de Jazz Composers Alliance uit
Boston. In mei 2000 werd hij toegelaten tot de musicians-pool van het
Orchestre National de Jazz in Frankrijk en in 2002 ontving Martin Fondse een
compositieopdracht van het North Sea Jazz Festival. In 2017 kreeg hij
voor zijn werk als "muzikale ominvoor" de grootste Nederlandse
jazzonderscheiding: de Boy Edgar Prijs. Martin Fondse was in 2022 en 2023
Componist des Vaderlands.
Martin Fondse componeerde
• werken voor zijn eigen Starvinksy Orkestar.
- Uncle M.
- Bela Vista
- DNA
• allerlei andere werken, waar moeilijk achter te komen is.
- Testimoni interiori, 2012, suite voor trompet en strijkkwartet (Eric Vloeimans en het Mantangikwartet)
- Testimoni exteriori, 2012, suite voor trompet en strijkkwartet (Eric Vloeimans en het Mantangikwartet); Martin Fondse ontwikkelde voor deze suites een nieuw instrument: de Vibrandoneon, ziet eruit als de barokversie van de melodica en klankmatig is het te vergelijken met de bandoneon.
- trompetconcert "Evensong"
- Water Front orkestsuite; 2012, deel 4: Paraiso, met melodicasolist;
- Memento I, II, III,voor harp, 2013
- Encora, voor harp, 2013, flamenco, jazz en minimal music worden virtuoos gecombineerd
- Cordoba,voor harp, 2013
- Coração Americano, voor harp, 2013
- Stille Nacht am Silbersee, 2020, oratorium, libretto Joachim Robrecht en Artun Alaska Arasli, muziek geïnspireerd door Arvo Pärt
- Diamonds, 13-delige suite voor instrumentengroep en zangers
- Morninstar Cantate, 2022, cantate voor sopraan, orgel, keyboards, viool, zingende zaag, cello, klarinet en basklarinet
- Family Portrait, 2023, geschreven voor het Metropole Orkest
- Kitchern Stories, voor 8 gestemde braadpannen en orkest, 2023, geschreven voor percussionist Konstantyn Napolov.
- Zilver, voor cello en piano, 2023, geschreven ter herinnering aan verzetsheld Jan Zwartendijk
- Neo Roots for Jawa, 2023, voor orkest
• 12 filmscores
- WAD, 2018, documentaire over het waddengebied door Ruben Smit
Dan Dediu (*Roemenië, Brăila, 16 maart 1967)
studeerde van 1981 tot 1985 aan de Muziekschool in Boekar
est en vanaf 1989 aan
het Conservatorium "Ciprian Porumbescu" in Boekarest piano en compositie bij Ștefan
Niculescu en Dan Constantinescu. Hij rondde zijn
opleidingen af aan de Universiteit voor Muziek en Uitvoerende Kunsten in Wenen
bij Francis Burt. In Wenen studeerde Dan Dediu in 1991 ook nog filosofie
aan de Universiteit. In 1994 studeerde hij nog muziekinformatica aan het IRCAM in
Parijs bij Tristan Murail, Philippe
Manoury en Jean-Baptiste Barrière.In 1995 promoveerde hij in
muziekwetenschap aan de Muziekacademie in Boekarest. In 1998 werd Dan Dediu docent
compositie aan de Muziekacademie in Boekarest. Sinds 2008 is hij rector van de
Nationale Muziekuniversiteit Boekarest. Dan Dediu is getrouwd met musicologe
Valentina Sandu-Dediu. Hij treedt nog regelmatig op als pianist.
Dan Dediu componeerde
• 4 opera’s
• 2 cantates
• 9 concerten
• 4 symfonieën
• 9 andere orkestwerken
• 6 werken voor kamerorkest of groot ensemble
• 8 werken voor koor of vocaal ensemble
• 3 werken voor zangstem(men) en instrumentaal ensemble
• 60 kamermuziekwerken
• 8 (series) werken voor zangstem(men) en piano
• 7 (series) pianowerken
- Levantiques, opus 64, 12 pianowerken, 1997
Le vent de Transylvanië
• 15 werken voor een ander instrument solo
• 3 elektronisch-akoestische werken
Julian Anderson (Londen, 6 april 1967) begon
al met componeren op elfjarige leeftijd. Aan het Royal College
of Music te
Londen studeerde hij bij John Lambert; in Cambridge bij Alexander Goehr en in
Parijs bij Tristan Murail.
Daarnaast volgde hij cursussen bij Olivier
Messiaen, Per Nørgård, Oliver
Knussen en György Ligeti.
Van 2000 tot 2004 was hij directeur compositie aan het Royal College of Music.
Van 2005 tot 2007 werkte hij als professor compositie aan de Harvard University.
Op het moment (2019) is hij professor compositie en componist aan de Guildhall
School of Music and Drama in Londen.
Hij publiceerde veel artikelen over hedendaagse muziek.
Julian Anderson componeerde in elk geval
• 3 balletten
- The comedy of change, 2009, voor een ensemble van 12 spelers, gecomponeerd voor de honderdvijftigste verjaardag van Charles Darwins Origin of Species
• 12 orkestwerken
- The Crazed Moon, 1997, prominente trompetpartijen
• 5 werken voor koor, ook met solist(en) en instrumenten
- Heaven is the Shy of Earth, voor mezzosopraan, koor en orkest, tekst de Latijnse mis en teksten van Emily Dickinson (1830-1886)
• 12 kamermuziekwerken
• 4 werken voor zangstem en intrumenten
• 4 (series) pianowerken
Olli Mustonen (Vantaa, Finland,
7 juni 1967) is de zoon van pianist Seppo Mustonen. Vanaf zijn
vijfde jaar kreeg hij piano-, klavecimbel- en compositielessen bij Ralf Gothóni en
later bij Eero Heinonen. Hij schreef zijn eerste compositie in 1975, vanaf dat jaar volgde
hij
compositielessen bij Einojuhani Rautavaara.
Sinds 1989 is Olli Mustonen artistiek directeur van het Korsholm Music Festival. Hij is sinds 2003 dirigent van het kamerorkest Tapiola Sinfonietta uit Helsinki.
Olli Mustonen componeerde
• 2 orkestwerken
• 6 concerten
• 8 kamermuziekwerken
- cellosonate, 2006, virtuoos stuk
• 5 pianowerken
• 3 solowerken voor een ander instrument
• 1 liedcyclus
• 6 arrangementen
Klaus Badelt (Frankfurt am Main, Duitsland, 12 juni 1967) volgde het Rhein-Gymnasium in Sinzig. In 1989 was het medeoprichter van concept-computer GmbH in Bad Breisig. In 1992 verliet hij het bedrijf om zich geheel aan de muziek te wijden. Hij begon zijn carrière met muziek voor reclamespots en videospelletjes en had wat succes met de soundtracks van de TV-series Peter Strohm en Tatortafleveringen. In 1997 volgde hij bij Hans Zimmer een Stage in Mediaventure Studio in Californië en werkte met Hans Zimmer aan meerdere films. Daarna zette Klaus Badelt zijn eigen studio: “Wunderhorn Music” op.
Klaus Badelt componeerde
• 48 filmscores
- The Time Machine, 2002
- K-19: The Widowmaker, 2002.
- Pirates of the Caribbean: The Curse of the Black Pearl, 2003
- Asterix & Obelix: On Her Majesty's Service (Asterix en Obelix bij de Britten), 2012
- Supercondriaque, 2014
Nunzio Ortolano (*Montemaggiore Belsito, Sicilië, Italië, 5 juli 1967) is componist en dirigent in Italië.
Nunzio Ortolano componeerde
• 7 orkestwerken
- Le stagioni (De jaargetijden), 2022, grijpt terug op Vivaldi’s Vier jaargetijden
• 19 werken voor blaas- en harmonie-orkest
• 2 kamermuziekwerken
Jens Josef (*Solingen-Ohligs, Duitsland, 5 augustus 1967) kreeg zijn eerste fluitlessen van Rita Eggenweiler en Klaus Grünow, solofluitisten van het Staatstheater Kassel en nam compositieles bij Jörn Tegtmeyer in Hann, Münden. Van 1989 tot 1997 studeerde Jens Josef aan de Muziekhogeschool in Frankfurt fluit bij Peter Brock en Paul Dahme en compositie bij Gerhard Müller-Hornbach. Nadat hij aan de Muziekhogeschool was afgestudeerd, studeerde hij nog fluit bij András Adorján en compositie bij Rainer Kunad.
Jens Josef werkt als freelance fluitist, componist, docent en dirigent. Vanaf 2006 is hij als docent fluit verbonden aan de Muziekhogeschool Kassel. Hij nam uitgebreid deel aan het opvoedkundige “Ohrwurm-Projekt” voor basisschoolkinderen.
Jens Josef componeerde 70 werken
• 2 opera’s
• 1 oratorium
- Vor langer Zeit. Stationen einer Stadt, voor verteller, 2 sopranen, bariton en ensemble, 2000
• orkestwerken
- Concert voor orkest, 1997
- Kamersymfonie, 2000
• kamermuziek
- Duettino, voor blokfluit en fagot, 2018
• koorwerken
• arrangementen
• (series) liederen
Lydia Kavina (*Moskou, Rusland, 8 september 1967)
is de kleindochter van de Russische antropoloo
g
en primatoloog Mikhail Nesturkh, de oudste neef van Léon Theremin. Lydia Kavina
studeerde theremin vanaf haar 9de
bij Léon Theremin. Op haar 14de gaf zij haar eerst thereminconcert,
het begin van aan carrière waarin ze overal in de werld concert-, theater-,
radio- en televisieoptredens met theremin
had. Lydia Kavina studeerde compositie aan het conservatorium van Moskou, waar
ze na haar afstuderen ook nog als assistent werkte.
Lydai Kavina componeert muziek voor theremin (en ander instrumenten) en doceert het instrument in West-Europa, Rusland en de Verenigde Staten.
Lydai Kavina woont tegenwoordig (2021) in Oxfordshire, Groot Brittanië.
Lydia Kavina componeerde
• 1 orkestwerk met theremin
• 1 andere orkestwerk
• 8 kamermuziekwerken met theremin(s)
• 3 andere kamermuziekwerken
• 3 werken voor zangstem en theremin en/of andere instrumenten
• 1 werk voor theremin en elektronica
• 1 solowerk voor theremin
Isidora Žebeljan (Begrado, Joegoslavië, 27
september 1967 – Belgrado, Servië, 29 september 2020) studeerde
compositie aan de Muziekcademie in Belgrado bij Vlastimir Trajković.
Vanaf 2002 doceerde ze compositie aan de Muziekacademie. Isidora Žebeljan trad
regelmatig op als dirigent en pianist.
Isidora Žebeljan componeerde
• 5 opera’s
• 38 theatermuziekwerken
• 10 orkestwerken
• 1 serie werken voor zangstem en orkest
• 5 koorwerken
• 30 kamermuziekwerken, ook met elektronica
• 17 werken voor zangstem en instrument(en)
- Oh, Die, My Love, voor viool, vrouwenstem en piano, 2011.
• 5 pianowerken
- Dark Velvet, ter herinnering aan Gustav Mahler, 2006
• 4 (series) werken voor een ander instrument solo
• 4 filmscores
Michael Giacchino (*Riverside Township, New Jersey, Verenigde Staten, 10 oktober 1967) Giacchino stamt af van een Italiaanse familie uit Sicilië van vaderskant en uit de Abruzzen van moederskant. Michael Giacchino groeide op in n Edgewater Park Township, New Jersey. Hij ging naar de Holy Cross High School in Delran Township, New Jersey. Vanaf zijn 10de jaar was hij bezig met het maken van animatievoorstellingen en bijbehorende muziek. Na de High School ging hij op advies van zijn mentor daar naar School of Visual Arts in New York City. In 1990 haalde hij daar zijn Bachelor of Fine Arts, waarna hij muzieklessen nam aan de Juilliard School. Het laatste studiejaar op de School of Visual Arts had hij een half jaar gelopen bij Universal Pictures. Hij kon daar mdeteen een baan krijgen met studievrijstelling. Later stapte hij over naar de Disney Studio’s en toen Disney verhuisde naar Los Angeles, verhuisde Michael Giacchino mee. Overdag werkte hij bij de firma Disney, ’s avonds en ’s nachts studeerde hij instrumentatie en orkestratie aan de Universiteit van Californië in los Angeles.
Bij Disney deed hij daarna allerlei uiteenlopend compositiewerk.
Michael Giacchino componeerde
• 42 filmscores
- The Incredibles, 2004, regie Brad Bird
- Up, 2009, regie Pete Docter
• 20 scores voor korte films
• 6 TVseries
• 30 videogames
• 7 themaparkattracties (veel Disneyland)
Dhafer Youssef (*Téboulba, aan de kust van
Tunesië, 19 november 1967) is de kleinzoon van een muezzin,
de dorpszanger die de lokale gelovigen luidkeels oproept tot gebed. Voor Dhafer
Youssef was zijn radio zijn belangrijkste schoolopleiding. Hij ontwikkelde een
interesse in jazz en luisterde er stiekem naar tijdens zijn lessen op de
Koranschool. Hij maakt voor zichzelf een ud (een Tunesische luit) waarin hij een
tomatenblik en fietskettingen verwerkte. Hij ontgroeide dit primitieve
instrument snel, net als zijn beperkende omgeving en werd een gewaardeerde
ud-speler. Hij ging naar Tunis, waar hij op het conservatorium studeerde bij
Nahj Zarkoun. Ontevreden over de kwaliteit van het onderwijs, verhuisde hij
naar Oostenrijk om daar zijn opleiding te voltooien. Vanaf 1990 woont hij in
Europa om daar een jazzcarrière op te bouwen. Hij verblijft meestal in Parijs of
in Wenen. Dhafer Youssef liet een elektrische ud ontwikkelen.
Dhafer Youssef maakte
• 9 CD’s
- Diwan of Beauty and Odd, 2016
- Sounds of Mirrors, 2018
Tom Holkenborg (artiestennaam: Junkie XL)
(*Lichtenvoorde, 8 december 1967), was lid van de bands Weekend at
Waikiki en Nerve. Tot 2000 was Junkie XL een liveband, met
René van der Zee op de gitaar, DJ Frankie D op de turntables
en
Baz Mattie op drums bij de live-optredens. In 2002 brak Junkie XL wereldwijd door met zijn remix van A
Little Less Conversation van Elvis Presley onder de naam JXL.
Het nummer stond vijf weken op de eerste plaats van de Mega Top 100. Vele
verzoeken voor remixen van nummers van
de Beatles en Elvis Presley wees hij af
omdat bij Tom Holkenborg niet het verdienen van geld centraal stond, maar de muziek.
In 2003 vertrok Tom Holkenborg naar de Verenigde Staten, om daar aan soundtracks voor films en computerspellen te werken. Hij deed er ook remixes voor onder andere Britney Spears. De laatste remix van de hand van Tom Holkenborg is een bewerking van de single 4 Minutes van Madonna. Tom Holkenberg woont vanaf 2003 in Los Angeles, is getrouwd met een dierenbeschermster en heeft een zoon.
Tom Holkenborg maakte
• 7 albums
• 16 singles
Tom Holkenborg componeerde
• theaterprodukties
- muziek voor de theatervoorstelling De Russen! Ivanov meets Platonov, 2011
• 31 filmscores
- Siberia, 1998, regie Robert Jan Westdijk, Holkenborg eerste filmscore
- Kingdom of Heaven (medewerking), 2005
- Domino (medewerking), 2006
- Blind, 2007
- De gelukkige Huisvrouw, 2010
- De Heineken Ontvoering, 2011
- 300: Rise of an Empire, 2014
- Mad Max: Fury Road, 2015
- Kill your friends, 2015
- Point Break, 2015
- Deadpool, 2016
- Batman v Superman: Dawn of Justice (samen met Hans Zimmer), 2016
- Brimstone, regie Martin Koolhoven, 2016
- Justice League (Snyder Cut), regie Zack Snyder, 2021
• TVscores
- Lijn 32, 2012
• 33 computerspelen en videogames
• 12 reclamespots
Rebecca Saunders (*Londen, 19 december 1967)
begon als violiste, maar tijdens haar studie aan
de Universiteit van
Edinburgh kwam daar de studie compositie bij. Van 1991 tot 1994 studeerde
Rebecca Saunders compositie bij
Wolfgang Rihm aan de Musikhochschule
für Musik Karlsruhe. Ze voltooide ze haar studie bij Nigel Osborne van 1994
tot 1997, weer in Edinburgh. Van 2102 tot 2014
was Rebecca Saunders docent compositie aan de Hochschule für Musik, Theater und
Medien in Hannover. Rebecca Saunders woont momenteel in Berlijn (2015).
Rebecca Saunders componeerde
• 10 ruimtelijke grootschalige werken en theatermuziekwerken
• 8 orkestwerken, ook concerten met solist(en)
- Still, voor soloviool en orkest, 2011
• 10 werken voor ensembles, ook concerten met solist(en)
• 25 kamermuziekwerken (ook met elektronica)
- Fletch voor strijkkwartet, 2012
• 4 werk voor zangstem(men) en instrumenten
• 18 werken voor een instrument solo
Sergey Akhunov (*Kiev, Oekraïne, 1967) studeerde aan het staatsconservatorium van Kiev. Na zijn afstuderen ging hij aan het werk in verschillende genres als hoboïst, inclusief elektronische muziek en Rock’n roll. Vanaf 2005 houdt hij zich alleen nog maar bezig met klassieke orkest- en kamermuziek. In 2005 studeerde hij ook voor zichzelf compositie in de Loeb Muziekbibliotheek van de Havard Universiteit in de Verenigde Staten. Vanaf 2006 woont Sergey Akhunov in Rusland.
Sergey Akhunov componeerde
• 1 ballet
• 6 orkestwerken
• 6 werken voor koor met orkest of instrumenten
• 4 koorwerken a capella
• 22 kamermuziekwerken
- Jazz. 15 miniaturen voor viool en piano over schilderijen van Matisse, 2020
• 2 werken voor zangstem en instrumenten
• 4 (series) pianowerken
• 4 werken voor een ander instrument solo
• 1 filmscore
Klaus Ib Jørgensen (*Sorgenfri, Denemarken, 1967) studeerde van 1989 tot 1995 aan de Royal Danish Academy of Music muziektheorie bij Yngve Jan Trede, compositie bij Niels Rosing-Schow en orkestratie bij Erik Norby. In 1989 was Klaus Ib Jørgensen medeoprichter van het Athelas Sinfonietta en het FIGURA Ensemble. Van 1993 tot 2012 was hij directeur van muziek uitgeverij Edition·S – Music. Vanaf 2012 is Klaus Ib Jørgensen dirigent van het Deens Nationaal Kamerorkest. Klaus Ib Jørgensen woont in Kopenhagen, componeert niet meer en neemt geen opdrachten meer aan.
Klaus Ib Jørgensen componeerde
• 1 opera
• 1 videoproductie
• 5 orkestwerken
• 1 werk voor groot ensemble
• 13 (series kamermuziekwerken)
- Kommos voor twee accordeons, een doolhof van hypnotiserende klanken met een verrassend eind.
• 1 pianowerk
• 1 accordeonwerk
• 1 (serie) werken voor marimba
Matthew King (*Groot Brittanië, 1967) is
pianist en componist. Hij is getrouwd met Christina, heeft drie kinderen en
woont in
Kent. Matthew King presenteerde verschillende
programma’s op BBC Radio 3 en Radio 4. Matthew King doceert compositie
aan de Guildhall School of Music & Drama.
Matthew King componeerde
• 6 opera’s
• 1 ballet
• 1 cantate
• 5 orkestwerken
• 2 werken voor koor met orkest of instrumenten
• 7 kamermuziekwerken (met electronica)
• 1 serie pianowerken
Eric Koevoets
(*Rotterdam, 1967) studeerde aan het Rotterdams Conservatorium orgel bij
Jet Dubbeldam, piano bij Frans van Hoek en koordirectie bij Barend Schuurman. Hij
volgde improvisatielessen bij Arie J. Keijzer en
(tot
de
dag van vandaag, 2013) bij Hayo Boerema.
Van 1990 tot 2006 werkte Eric Koevoets als dirigent-organist in de Sint Antoniuskerk te Dordrecht.
Vanaf 1991 is Eric Koevoets piano- en orgeldocent aan Muziekonderwijscentrum
Dubbelsteyn te Dordrecht, waar hij een uitgebreide lespraktijk heeft.
Vanaf 2006 is Eric Koevoets dirigent-organist aan de Sint Lambertuskerk
te Rotterdam-Kralingen en dirigent van Vrouwenkoor La Confiance
uit Dordrecht.
Eric Koevoets componeerde
• 7 missen voor koor orgel
• 6 motetten voor koor orgel
• 3 missen voor zangstem en orgel
• 6 motetten voor zangstem en orgel
• 6 andere (series) werken voor zangstem en orgel
• 9 (series) koorwerken a cappella
• 7 liedzettingen/orgelbegeleidingen
• 3 orgelwerken.
- Prélude et Fugue, 2010
• 1 pianowerk
Alberto Posadas (*Valladolid, Spanje, 1967), studeerde in Madrid aan het Koninklijk Conservatorium.
In 1988 ontmoette hij Francisco Guerrero Marín bij wie hij compositie ging studeren.
Sinds 1991 werkte een tijd als docent muziekanalyse, harmonieleer en compositie aan de Montreal University in Canada.
Vanaf 2006 werkte Alberto Posadas aan een multidisciplinair project, ondersteund door het IRCAM in Parijs.
Op het moment werkt hij aan verschillende compositieopdrachten en doceert hij aan het Conservatorium van Majadahonda in Madrid.
Alberto Posadas componeerde
• 4 orkestwerken
• 9 ensemblewerken
• 13 kamermuziekwerken, waarvan twee met elektronica
- A silentii sonitu, 1994, strijkkwartet
- Ondulado tiempo sonoro, 2003, strijkkwartet
- Bifurcaciones, 2007, strijkkwartet
- Órbitas, 2007, strijkkwartet
- Liturgia Fractal, 2008, cyclus van 5 strijkkwartetten
• 1 werk voor zangstem en strijkkwartet
• 1 werk voor 6 zangstemmen, ensemble en elektronica
• 2 koorwerken a cappella
• 8 werken voor een instrument solo
• 4 werken voor een instrument solo met elektronica
• 1 elektronisch muziekwerk
Zad Moultaka (Libanon, 1967) begon al vroeg met zijn muziekstudie. Nadat zijn eerste vorming bij Madeleine Médawar had gehad, ging hij in 1984 piano studeren aan het Nationaal Conservatorium van Beiroet. Nog in datzelfde jaar verhuisde Zad Moultaka naar Parijs om les te nemen bij Marie-Madeleine Petit et Pierre Sancan. Twee jaar later begon hij op het Conservatoire national supérieur de musique et de danse in Parijs.
Zad Moultaka componeerde
• 14 koorwerken a cappella
• 9 werken voor koor en instrumenten
• 3 werken voor zangstemmen solo
• 7 werken voor zangstem(men) en instrumenten
• 1 opera
• 11 werken voor een instrument solo (met geluidsband)
• 3 orkestwerken
• 6 kamermuziekwerken
• 4 elektro-akoestische werken
• 5 installaties
Hitoshi Nakamura (Yamaguchi, Japan, 1967) studeerde piano, viool en compositie in Tokio. Hij won in 1991 de Akiyoshidai internationale compositieprijs. Daarmee kreeg hij een studiebeurs voor deelname aan de Darmstädter Ferienkurse für Neue Musik in Darmstadt in 1991. In 1994 was hij zelf als docent bij die vakantiecursus.
Hitoshi Nakamura is docent aan de Tokyo Kunstuniversiteit
Hitoshi Nakamura componeerde
• kamermuziekwerken
- Drawing, 1992, voor basblokfluit
- Movement, 1993, voor basblokfluit
Martijn Voorvelt (*Amsterdam, 1967) kreeg op zijn 13de jaar van een oom gitaarlessen op een geleende gitaar. Vanaf zijn vijftiende componeerde hij. Vanaf 1987 was Martijn Voorvelt actief als musicus, initiator van projecten en grafisch vormgever in muziekcollectief Yggdrasil, en vormde hij het akoestische duo Sitting Targets met Odilon Marcenaro.
Martijn Voorvelt studeerde een jaar Nederlands en vervolgens muziekwetenschap in Amsterdam. Op de universiteit ontmoette hij jonge musici als altvioliste Francien Schatborn en gitariste Jelma van Amersfoort, waarvan hij zijn eerste compositieopdrachten kreeg.
In 1993 studeerde Martijn Voorvelt af. Hij aanvaardde een docentschap aan het University College Bretton Hall in Engeland en in 1998 promoveerde hij op het proefschrift “Post-punk experimental pop (1977-1983)”. Martijn Voorvelt leeft als componist, en is af en toe actief als gitarist en vocalist. Sinds 1996 is hij een gepassioneerd vogelaar. Zijn Messiaen-vogelgids wacht nog op een uitgever. Martijn Voorvelt heeft een gezin, dat sinds 2009 uit vier personen bestaat.
Martijn Voorvelt componeerde
• 1 theaterwerk
• 12 (series) kamermuziekwerken met dwarsfluit, ook met zangstem
• 12 kamermuziekwerken met piano
- Raging, building voor viool en piano, 1994, won de EOE Optiebeursprijs, verplicht onderdeel van het Nationaal Vioolconcours 1995;
- 2/2 (Nocturnal), 2009, cyclus voor fortepiano en historische gitaar
• 25 andere kamermuziekwerken voor ensemble
- 4/4 voor strijkkwartet en bandopname, 1999, een theatraal werk geïnspireerd door de oorlog in Kosovo
• 11 werken voor zangstem en piano (of een ander instrument)
- Breite und Tiefe, 2007, voor sopraan, altviool en piano
• 3 koorwerken
• 7 gitaarwerken
• 4 (series) voor piano solo (eventueel in samenhang met een andere uitvcoerder)
• 12 werken voor een ander soloinstrument
Christiaan Winter (*’s-Gravenhage, 1967) studeerde van 1985 tot 1993 aan het Nederlands Instituut voor Kerkmu
ziek en
het Utrechts Conservatorium. Naast kerkmuziek studeerde hij daar orgel bij Kees
de Wijs, Kees van Houten en Reitze Smits en koordirectie bij
Reinier Wakelkamp en Krijn Koetsveld. Van 2004 tot 2007 studeerde
hij nog bij Bernard Winsemius en Henk Verhoef aan de Nederlandse Beiaardschool.
Christiaan Winter is sinds 1996 kerkmusicus van de Oude Kerk in Amsterdam, naast en als opvolger van Willem Vogel. Daarnaast is hij dirigent van het Amsterdams Vocaal Ensemble Duodektet en het Vocaal Kerkmuziek Ensemble, voorzitter van Beiaardcentrum Nederland en docent liturgiek aan het Conservatorium van Amsterdam. Hij was redactielid van het nieuwe liedboek voor de Protestantse Kerken dat in 2013 verscheen en waar hij enkele tientallen melodieën voor componeerde. Sinds 2009 is Christiaan Winter stadsbeiaardier van Alkmaar.
Christiaan Winter componeerde
• missen
• motetten
• liederen
• chants
• orgelbegeleidingen
• beiaardbewerkingen
Rijndert van Woudenberg (*1967) studeerde aan het Conservatorium in Amsterdam klassiek gitaar bij Lex Eisenhardt en jazzgitaar bij Hans Kunneman. Daarna studeerde hij aan het Sweelinck Conservatorium nog compositie, directie, harmonieleer en instrumentatie en privé bij Rutger van Leijden en Geert van Keulen. Bij het London Sinfonietta deed hij de dirigententraining voor groepsimprovisatie.
Vanaf 1985 werkt Rijndert van Woudenberg als componist, arrangeur en uitvoerend musicus. Met zijn bedrijf Rijn a/d Amstel is hij actief als initiator, schrijver en componist van podiumprojecten uiteenlopend van concert tot muziektheater. Vanaf 2014 doet hij onderzoek naar Japanse traditionele muziek. Rijndert van Woudenberg woont Amsterdam, maar is ook vaak in Tokio.
Rijndert van Woudenberg componeerde
• 1 opera
• 4 theatermuziekwerken
• 2 orkestwerken
• 17 kamermuziekwerken
• 3 werken voor koor en instrumenten
• 7 werken voor zangstem(men) en instrumenten
• 1 werken voor zangstemmen a capella
• 2 (series) werken voor een instrument solo
• 2 filmscores